|
De vroegste beschrijvingen van de Korat, toen nog Ma-Laid genoemd, zijn te vinden in “The Cat-Book of Poems” geschreven tussen 1350-1767. Op het eerste papyrus papier dat met de hand vervaardigd werd. De tekeningen en teksten werden gemaakt door monniken. In dit boek worden de zeventien geluks katten van Siam (dat Thailand werd in 1939) beschreven en het boek is te vinden in de nationale bibliotheek van Bangkok.
De Korat wordt in het boek als volgt beschreven: De kat heeft de lichaamskleur als de zilveren tipjes aan de bloemen van het kruid “Lao” (een soort limoengras) de haren zijn zacht met wortels als de kleur van de wolken en topjes als zilver. Haar ogen stralen als dauwdruppels op een lotusblad.
De korat is een natuurlijk ras, zo genoemd door een koning van Siam, Rama V. Het ras is afkomstig uit Ampur Pimai de Korat provincie in Thailand, waar hij sinds 1350 in de koninklijke cattery gefokt wordt. Ook komt hij daar nu nog in het wild voor. In Thailand is hij tegenwoordig bekend als Si-Sawat door zijn kleur. De kat is genoemd naar een Sawat, de noot van een niet eetbare siervrucht die lijkt op de paardekastanje in vorm, maar met een andere kleur. “Si” betekent kleur en “Sawat” is een mengeling tussen grijs en licht groen. Grijs of blauw, zoals wij het noemen, voor de vacht en groen voor de ogen. De korat heeft dus dezelfde kleur als de Sawat noot en zal dus nooit in een andere kleur kunnen bestaan.
Er zijn veel tradities rond de Korat, een van de gelukskatten
van Siam. Hij werd tijdens prinselijke bruiloften aan het jonge paar
geschonken ten teken van een gelukkig en duurzaam huwelijksleven. Een
van de legendes vertelt dat de zilvergetipte vacht staat voor rijkdom
voor de handelsman of verkoper, regenwolken voor de agrariër en een
gelukkig huwelijk en thuis voor een bruid. Het feit dat deze gracieuze
en elegante verschijning voorbehouden was tot de koninklijke familie of
hoge Siamese ambtenaren, verklaart het zeldzame voorkomen van deze kat
buiten de grenzen van het land. De korat is als gelukskat van Thailand
lang beschermd door het Thaise volk en kon oorspronkelijk alleen cadeau
gegeven worden aan een persoon waardig aan zo’n kostbaar geschenk. Toch
werden ook een aantal buitenlanders (waaronder een brits ambassadeur)
vereerd met zo een koninklijk geschenk.
Meer... |